BijayWrites

Photo by  ROMAN ODINTSOV  from  Pexels कलममा मसीको साटो पिसाब बगेको समय छ  यस्तोमा के लेखौ म ? म तुर्काउन चाहन्न , हुर्काउन चाहन्छु  आफु मरेर अरु हुने उपयुक्त समय छ  यस्तोमा के गरौ म ? म हत्या गर्न चाहन्न ,प्राण भर्न चाहन्छु  थुतुनो बोल्दा गन्ध निस्कने समय छ  यस्तोमा के बोलौ म ? म सुघाउन चाहन्न ,सुनाउन चाहन्छु  गिदीको भित्तामा उदासीको जालो लागेको समय छ  यस्तोमा के सोचौ म ? म जालो भित्र लुक्न चाहन्न ,च्यात्न चाहन्छु  तिमी जस्तै म पनि सेकेन्ड , मिनेट , घण्टा , महिना, बर्ष गर्दै  तिम्रै संसारमा घुमिरहेथेँ आफुलाई बेच्न बजार चहारिरहेथेँ ।  देखेनौ र मलाई ? एक पल्ट सम्झि हेर त  म तिमी भित्रै छु , तिमी जस्तै  छु  म तिमी नै त हुँ ।   जति कलमको मसीमा पिसाबको मात्रा छ तिम्रो  सायद त्यो भन्दा बढी मात्रा मेरो छ जति आफु मारेर अरु बनेका छौ तिमी  म पनि पुरै आफु कहाँ छु र ? तिमी जस्तै सुनाउने चक्करमा  कयौ पटक सुघाएको छु मैले पनि  जति तिमीलाई उदासीले छोपेको छ त्यही जालो भित्र म पनि त छु  फरक यति छ म बिरामी छु  तिमी, हुन बाँकी छ  तिमीमा भोक अझै छ बिष पिउने  हेर मलाई म टन्न अघाएको छु  पत्याउँछौ ? म साँच्च

photo by: pixabay कोठाको झ्यालबाट बितिरहेको दिन हेर्छु एउटा बितिरहेको, स्वार्थी दिन । आफुलाई सजाउँन दिनले कयौँ कुरा चोर्छ उज्यालो चोर्छ , बतास चोर्छ बादल चोर्छ , झरी चोर्छ हरेक कुरा मनलागी चोर्छ । कोठाको झ्यालबाट बितिरहेको दिन हेर्छु एउटा बितिरहेको, स्वार्थी दिन । छोटो अनि रहरलाग्दो आयू बोकी  घामसँग लुकामारी खेल्छ  बताससँग छोइडुम खेल्छ चन्चले बालक जस्तो दिन स्वतन्त्र बनेर खेल्छ । कोठाको झ्यालबाट बितिरहेको दिन हेर्छु औँलामा छोएर बगिजाने खोलाको पानीझै लाग्छ सार्दा सार्दै मेटिएको ब्लाकबोर्डको अक्षरझै लाग्छ ढोकामा समाउँनै लाग्दा छुटेको गाडीझैँ लाग्छ सम्झन खोज्दा खोज्दै बिर्सीएको सम्झनाझै लाग्छ । कोठाको झ्यालबाट बितिरहेको दिन हेर्छु एउटा बितिरहेको, स्वार्थी दिन जो एउटा दिन दिएर मलाई  मेरो एउटा दिन चोरी लाग्छ जसरी एउटा प्रेमी प्रेम दिएर  प्रेम चोरी लान्छ । सधैझै आउँछ , सधैझै जान्छ हरेक दिन, एउटा दिन चोरेर लान्छ थाहै नदिइ यो अनौठो दिनले आयुको सीतन बिस्तारै खान्छ । कोठाको झ्यालबाट बितिरहेको दिन हेर्छु एउटा बितिरहेको, स्वार्थी दिन अनि यसपाली एउटा अठोठ गर्छु सधै मेरो दिन चोर्ने चोरको  म पनि केह

Photo by  Anna Tarazevich  from  Pexels म जसरी धुन्छु आफ्ना पुराना लुगा  नयाँ बर्ष मलाई त्यसरी धोएर जान्छ जसरी पुराना लुगा सफा बनाउँछु म  त्यसरी सफा बनाउँछ मलाई नयाँ बर्ष हरेक बर्ष मलाई छोएर जान्छ, नयाँ बनाउँन धोएर जान्छ उर्जाले पखाली एकपल्ट मलाई  मैलो मेरो उ, भिरेर जान्छ म जसै जसै सफा बन्छु  नयाँ बनेको आफुलाई पाउँछु  सोचेर दिनैभर यस्तै केही  नयाँ बर्ष म गज्जब मनाउँछु  म जसरी धुन्छु आफ्ना पुराना लुगा  नयाँ बर्ष मलाई त्यसरी धोएर जान्छ जसरी पुराना लुगा सफा बनाउँछु म  त्यसरी सफा बनाउँछ मलाई, नयाँ बर्ष धोएका लुगा हेरि जसै म मुस्काउँछु उद्रेका ठाउँ हेरि फेरी घवराउँछु  थाहा छैन कोनि, किन यसो गर्छु   उद्रेँ कि भनी शरीर आफ्नो  सुम्सुमाउँछु । म जसरी धुन्छु आफ्ना पुराना लुगा  नयाँ बर्ष मलाई त्यसरी धोएर जान्छ जसरी धेरै धोएको लुगा फाटी जान्छ नयाँ बर्ष मलाई त्यसरी फटाएर जान्छ । - बिजय लुईटेल

Photo by  Pavel Danilyuk  from  Pexels आज बिहानैबाट कोनी के सुर चढ्यो मेरो नातीलाई । बिकामे लुगाफाटा जति सबै फ्याकेर लगाउन लायक मात्र राख्छु भन्दै दराज खोतलीरहेको छ । देख्छु , उसको दराज छेउमा फ्याक्ने लुगाको एउटा ठूलो पहाड छ । निकै लुगा छन् क्यार त्यती निकाली सक्दा पनि अझै दराज खोतलीरहेकै छ । उमेरले नब्बे भेट्न आँटे पनि मेरा आँखा चीजबीज अझै ठम्याउँन सक्ने नै छन् । नातीले बनाएको फ्याक्ने लुगाको पहाडको चुचुरोमा एउटा कलेजी स्वीटर देखेँ । एकपल्ट ओल्टाइ पल्टाइ हेरेँ ।  बुढो भएँ सबैथोक याद रहँदैन , दुई बर्ष अघि जस्तो लाग्छ एकदिन मेरी नातिनी बुहारीले करैले  नातीलाई बजार लिएर गएकी थिइँ । झत्ते मात्रै छन् तपाईका लुगा त, केटा मान्छेलाई राम्रो भएर हिड्न मन लाग्दैन कि के हो भन्दै नातीलाई लगेको याद छ मलाई । दिन भर बजार घुमेर यही कलेजी स्वीटर किनेर ल्याएका थिएँ । हेर्नु त बुबा तपाईको नातीलाई यस्को पनि रंग मनपरेन अरे भन्दै यही स्वीटर देखाएकी थिइँ मलाई नातिनी बुहारीले त्यस दिन । कति चाँडै फ्याक्नु पर्ने भइसकेछ त्यो स्वीटर ।  के बुनिरहेकी बिना , अफिसबाट घर फर्कर्ने बितीकै , हातमा कुरुस लिएर गुलाबी धागो

Photo by  Lucas Allmann  from  Pexels कानमा   पहेलो   ट्याग   लगाएकी   बुढी   गाई  थिइ, बीच   बाटो   छोडिएकी   थिइँ   ।   संयोगले   म   त्यही   बाटो   भएर   गुज्रिए ।   लाग्यो   कुनै   बादलको   टुक्रामा   उडीरहेकी   छे मानिसको   स्वार्थले   बुनिएको   टुक्रा   बादलमा   ।   सायद   कतै   टाढा   लादै   थियो   बादलले   उसलाई टाढा ,  जहाँ   सम्म   उसको   कल्पना   पुगेको   थिएन   । उसलाई ,  यथार्थ   एउटा   भयानक   सपना   बनेको   थियो   ।   टाढाको   यात्रामा   लम्किरहेको   बादलबाट   आवाज   दिएर त्यसदिन   सोधेकी   थिइ  ,  स्वार्थ   त   देखेँ  ,  मानवता   छ   कतै  ?   अझै   खोजीरहेकै   छु  ,  खोज,   अझै   जारी   छ   ।      - बिजय लुईटेल

Photo : Pixabay पाँच जना थियौ जो खप्तड हुँदै बाजुरा झरिरहेका थियौ । बाटो ओरालो थियो ,  बाटोको वरीपरी ससाना बस्तीहरू थिए । म र साथी सुसान नौ नौ किलोको ब्याग बोकेर हिँडीरहेका थियौ ।  खाना खानलाई काँडा गाउँ पुग्नु थियो । हामी भन्दा अगाडि हिँड्नेमा थिएँ गजलकार कमल संघर्स , अनुरूप खड्का अनि त्यहीका एक स्थानिय दाइ जो हाम्रो गाइड थिए ।  उनीहरूसँग खप्तडमा भेट भएको थियो । हिँडेर खप्तड हुँदै रारा जाने हाम्रो योजना थियो तर राती देखी खप्तडमा हिउँ परेकाले  त्यहाँका आर्मी दाइहरूले दुई जना यस्तो बेला नहिड्ने सल्ला दिनु भयो । केही दिन मात्र छुट्याएर घुम्न आएका हामीलाई केही दिन खप्तडनै बस्नु पर्ने हो कि भन्ने चिन्ताले सताएको थियो । ठ्याक्कै त्यही बेला भेटीएका थिए ति तीन मित्र । बाजुराको बाटो भएर खप्तडबाट बाहिर निस्कन उनीहरुले  सहयोग गरेका थिए । ढुङ्गा खोज्दा देउता मिलेको थियो । खासमा मैले यहाँ यात्रा संस्मरण लेख्न खोजेको हैन । काँडा गाउँ जादाँ देखेको एउटा दृश्यले दिएको अनुभव लेख्न खोजेको हुँ तर थाल्दा संस्मरण जस्तो हुन पुगेछ । खासमा कुरा के हो भने कमल जीहरू हिँड्दै केही तल पुगेका थिए , म र सुसान  भने ब

Photo : Pixabay झरी परिरहेको छ , आँखा बन्द गरेर एक निमेष शुन्यता अङ्गाल्छु । एउटा बेग्लै शान्ति छ झरीमा । आँखा चिम्लन साथै देख्छु कोही आफ्ना सुन्दर गोडामा लगाएको पाउजु बजाउँदै पानीमा नाँचीहरेछ । यो शान्ति कति प्रिय छ । कतै टाढा, पर कुनै गाउँमा रूखबाट झर्दै गरेको पातको आवाज सुन्छु । कतै टाडा पृथ्वीको कुनै कुनामा कोही संगीतकारले रच्दै गरेको गीतको पहिलो धुन सुन्छु । मलाई आभाष हुन्छ उदाउँदै गरेको सुर्यले मेरो चिम्लिएको आँखामा रातो रंग पोतेको , आँखा चिम्लेरै म यो महशुस गर्न सक्छु । म देख्छु चित्रकारले पहिलो पल्ट ब्रस चोप्दा पानीमा फैलिएको सुन्दर रंग , चित्रकारले क्यानभासमा कोर्न लागेको चित्र पनि कल्पना गर्न सक्छु । फुलै फुलको बगैचामा रसपान गर्दै गरेको माहुरीको भुन भुन पनि म सुन्न सक्छु । म बिर्सन्छु कि झरी परिरहेको छ ।  त्यही पाउजुको छनछन छ जसले मलाई बारम्बार सम्झाइरहन्छ कि झरी परिरहेको छ । पानीको आवाज सँगै कोही पानीमा पाउजु बजाउँदै नाँचिरहेको म स्प्रस्ट देख्न सक्छु । म सुन्न सक्छु एउटा मिठो हाँसो जो मेरो कानको बाटो हुँदै मेरो दिमाग बिथोलिरहेछ । मेरो आँखा अझै बन्द छन् तैपनि मेरो मुहारको मां