BijayWrites

आमा र म बडाबाको छोरा र मामाको छोराको बिबाहमा सरिक हुन इलाम पुग्यौ । मेरो दुई बर्ष पछिको यात्रा थियो त्यो । पहिलो दिन हर्कटे बजार पुगेर लुगा फेर्नु अघि मलाई मेरा हजुरबुबा बस्ने गरेको कोठाले बोलायो , सिधै कोठामा पुगेँ, त्यहाँको खाट दान दिइसकेको रहेछ , बा त्यहाँ हुनुहुन्थ्यो भन्दै थियो त्यहाँ काँटीमा झुन्डीएको कालो कोटले । कालो कोट लगाइदिनेको कमीले निरास देखिन्थ्यो । मलाई हजुरबुवाले घोडा भनेर भैसी चढ्दा भैसीले तिघ्रामा सिङले हानेको कुरा सुनाएको हिजै जस्तो लागिरह्यो । लाग्यो हजुरबुवाको जुत्ता अझै हिड्दैछन् हर्कटेको बाटामा , मुल घर जाने बाटामा, इलामका चिया बगानमा आफ्नो पाइलाको डोब छोड्दै । हजुरबुवाको पाइला सायद एक न एक दिन सबैले पछ्याउनु पर्छ जिवनको यात्रामा । भोलीपल्ट हामी बिहे घर फाँजीगाउँ झर्यौ । हिजो अस्ति सम्म केटाकेटी जस्तो दाजू बिबाह बन्धनमा बाधिन लागेका थिए । मेरा कान्छो काका बिहेको अघिल्लो दिन आइपुग्नुभयो, काका, काका जस्तो नभइ साथी जस्तो हुनुहुन्छ । काका सँग सधै एक दर्जन जोक्स रेडी हुन्छ माहोल बनाउँनलाई । सहरको भन्दा फरक हुँदो रहेछ गाँउको बिबाह, साथी भाइ, नाता गोता, छरछिमेक के

निम्ता दिएर ढोका थुन्ने प्रियसी मैले तिम्रो घरको बाटै भुलाइदिएँ । प्रेमका काहानी सुनाउने प्रियसी मैले सुन्नै छाडी लेख्न थालिदिएँ । मधुर मुस्कानले सारा लठ्ठ्याउने प्रियसी मैले मुस्कान मनपराउनै छाडिदिएँ । टाढिन समयको बाहाना बनाउने प्रियसी मैले प्रतिक्षा गर्नै छाडिदिएँ । भावनाको खेलनै खेल्ने प्रियसी मैले भावना उत्पादन गर्नै छाडिदिएँ । प्रेमलाइ मजाक बनाउने प्रियसी मैले प्रेमलाई अकालै मारिदिएँ । चाहनाले बिछिप्त, जीवनको कुनै मोडमा सायद म तिमीलाई भेटिन्छु होला, बिन्ती छ दया देखाउँन हात नसमाइदिनु फेरि साथको अपेक्षाले यो जीबन कुत्कुत्याइदेला ।। खालीपनले भरपुर, आखाँका दुई नानी कुनै सडक, कुनै ठाउँमा जुध्छन् होला, बिन्ती छ हेराइ एकोहोरो नबनाइदिनु  फेरि सुकेको आसुको यादमा यी आँखा रसाइदेला ।। कल्पनामा उडेका, तिम्रा सपनाहरु तिनमा कुनै दिन ठाँउ माग्दै म आउला, मलाई सपनाबाटै तिमीले मेटाइदिनु फेरि अस्तित्वनै नरहेको मान्छेले ऐठन पारिदेला ।। यादलाई भुलेका, तिम्रा चाहनाहरु तिनमा कुनै दिन, माया माग्दै म आउला, तिमी त्यै पल मेरो घाँटी न

Photo by : Giftpundits.com from pexels आज ठ्याक्कै एक बर्ष भएछ, पहिलो नजरमा माया बसेको । साथीको घर, पाहुना कोठा, म सोफामा बसेर चुनाबको गफ लगाउँदै थिए, तिमी ओछ्यानमा पल्टेर मोबाइल चलाउँदै थियौ, थोरै डन्डीफोर आएको मुहार, मुस्काउँदा मज्जाले देखिने दाँत , छोडेको कपाल , म गफ गर्दै, सबैको आँखाबाट बच्दै तिमीलाई हेर्दै थिए । मलाई बोलौझै लागिरहेको थियो तिमीसँग तर सकिरहेको थिइन । सकौ पनि कसरी सबैको अगाडि, त्यो पनि तिम्रा आफन्त । मलाई कोही केटी देख्दा यस्तो पनि हुन्छ भन्ने थाहै थिएन । हिजै जस्तो लाग्छ मैले घर आएर तिम्रो यादमा कविता लेखेको तर एक बर्ष भैसकेछ । मलाई मज्जाले याद छ घर आउँने बित्तीकै साथीको फेसबुक प्रोफाइल खोलेर उसको फ्रेन्डलिस्टमा तिम्रो मुहार खोजेको तर भेटे पछि पनि रिक्वेस्ट पठाउँन आँट नआएको , आजै देखेको रिक्वेस्ट पठाएछ कस्तो केटो रहेछ भन्छौ भन्ने डरले रात काटेको । भोली पल्टचै मन थामिएन औलाले पनि धैर्य त्यागे अनि सुरु भयो प्रेमको नौलो अनुभव जो सँग म परिचीत थिइन । आज ठ्याक्कै एक बर्ष भएछ मैले तिमीलाई मनपराएको , तिमीले मलाई मनपराएको । गाडीको झ्यालमा म टोलाइरहेको छु , तराईको

बोसन डाँडा, जुनेली रात छ , निभ्न लागेको आगोमा अलि अलि रातोपना बाँकीनै छ, एकछिन अगाडि पोलेको मासुको बास्ना थोरै चाल पाउदै छ नाकले , छेउको पोलबत्ती धीप धीप गर्दैै आफ्नो धर्म निभाउदैछ , तल गहिरोमा बलेको बत्तीले टौदह त्यहाँ छ भन्ने जनाउ दिदैछ , चिसो हावा चलीरहेको छ , म एउटा मेचमा बसेर हेर्दैछु अन्धकार तिर, हातमा एउटा गिलास छ मदिराको, काखमा एउटा  खाली डायरी छ अनि ज्याकेटको गोजीमा एउटा कालो पाइलट पेन अनि क्वाटर मदिराको सिसि । साथीहरु कोठामा गइसकेका छन्, किरा कराएको पनि स्प्रष्ट सुनिने सन्नाटा छ, । मलाई कुनै अपरिचित आवाज दिन्छ , के हो साथीको ब्रेकअप भयो कि के हो ? एक्लै बसेको छौ त रमाइलो गर्न आएको मान्छे । मैले केही बोल्न नपाउदै ऊ मेरो छेउमा आएर बस्छ अनि मलाई फेरी सोध्छ साथी सँग लाइटर होला ? बोल्नै कर लागेपछि मैले भने म चुरोट पिउँदिन । ऊ उठेर आगो छेउ जान्छ, एउटा निभ्न लागेको दाउरामा चुरोट सल्काउँछ अनि मेरै छेउ आएर बस्छ, उसको हातमा पनि म एक गिलास मदिरा देख्छु । साथीलाई डिसटर्ब त भएको छैन नि म आएर ? फेरी कुरा गर्न बाध्य भएर मुस्काउँदै भनेँ, छैन । ऊ एकछिन टौदह हेर्दै टोलायो, मलाई ऊ केही

भनिन्छ जीवननै एउटा यात्रा हो जस्लाई हरेक मानिसले आफ्नै तरिकाले डुलेको हुन्छ र आफ्नो जीवनको सार आफै बुझ्छ । जीवनको यो ठूलो यात्रामा कही कतै साना यात्राहरुको झल्को भेटिन्छ ,यादहरु भेटिन्छ । सायद मेरो जीवनको अन्तरालमा मलाई अन्नपूर्णको उकाली ओराली याद आउनेछ । दुई साथी एकै खालका हिडेका थियौ हिमाल हेर्नलाई । मलाई हिमालको काखमा कथा खोज्ने सारै रहर थियो तर हिडाइको थकान र हिमालको मुस्कानले मलाई कथाको खोजीनै बिर्र्साइदियो । हामी केबल हिडीरह्यौँ हिमालको काखमा खेल्न । जब मलाई कथाको खाँचो थियो तब रमाइलोले मन भरिएको थियो तर आज जब ती यादहरुको बारे घर बसेर सोच्छु मलाई मैले त्यहाँ नजरअन्दाज गरेको कथाहरुले कुत्कुत्याइ रहेको छ । मलाई ऐले ती कथाहरुले बिथोल्छन् जसलाई मैले मेरा खुट्टाले कुल्चेर आएँ , आँखाले हेरेर आएँ , हातले छोएर आएँ । मैले ऐले यी कुराहरु लेख्दा आफैलाई सोधिरहेछु के साच्चै ती कथाहरुले मेरो जीवनमा केही अर्थ बोक्लान, ती कथाहरुको सार के होला ? म ती कथाको याद गर्दै छु जुन पहाडका भोटे कुकुरको घाँटीका घन्टीले बजाँउदै थिए, रुखबाट खसेको सुकेको पातले खसाउँदै थिए , हिमालका चेपबाट बगेको पान

थाहा छैन के सोच्यो मनले, धेरै समय देखी आफु भित्र गुम्सेको खिन्नता उनको सामु पोखौ झै लाग्यो । एउटा गल्तीको ग्लानीले डेरा जमाएको मनले उसलाई माफ पनि मागेको थिए माफ गरे बाबा भनेर उसले भनेकी पनि हो तर अहँ मनले मान्ने वाला थिएन, मलाइ माफ भन्दा उनी धेरै आवश्यक थियो । उसका आँखामा आँखा जुधाएर एक पल्ट भन्न मन लाग्यो मलाइ माफ गरिदेउ मबाट भुल भयो म तिमीलाइ अझै उतीकै माया गर्छु । मान्छेलाई आफ्नो गल्तीको अनुभव हुने बित्तीकै छटपटी हुदो रहेछ, मलाइ पनि त्यस्तै भयो म उसलाई भेट्न छटपटाए । अघिल्लो रात च्याटमा उसले भेट्नलाई नाइ भन्दा भन्दै पनि मैले उसलाई बिहान कलेज पु¥याउने निर्णय गरिसकेको थिए, जिद्दीपन उसको भन्दा कम थिएन । बिहानै साढे पाँच बजे उठेँ, दाजु पल्लो खाटमा सुतिरहेको थियो उठी हाल्यो भने कहाँ के भनेर सोध्ला भनेर बिस्तारै आवाज नगरी लुगा लगाए, आमाले तँलाइ सारै सुहाउँछ भन्ने गरेको रातो टीसर्ट लगाए, निलो जीन्स पाइन्ट अनि एउटा निलो ज्याकेट, थोरै परफ्युम लगाए अनि आँफैलाई सुघे, मिठै बासना आउछु भन्ने लागेपछि माथ्लो तलामा गए मुख धोए दाँत माजे अनि बाइक लिएर निक्लेँ उसको बस पर्खने स्टप । पाँच बजे

मन कसरी सम्हालुँ म आफ्नो तिम्रो तस्विर पनि बोलेझैँ लाग्छ कयौँ रात खल्लो बिताइसकेँ बिरक्ती समय त्यही अडेझैँ लाग्छ ।। अलझिरहन्छ मन त्यही भेटमा मेरो तिम्रो मनले ऋतु फेरेझैँ लाग्छ झझल्को आउँछ तिम्रो हाँसोको कतै कुनामा अतीत रोएझै लाग्छ ।। बिहानी यसै झस्काइ दिन्छ सपना हातैबाट जिवन छुटेझै लाग्छ चाहनाले खेदी रहन्छन् आशा डोरीले आँफैलाइ कसेर बाधेझै लाग्छ ।। चरी चिरबिर आवाज दिन्छ मलाई तिम्रो खबर बोकी ल्याएझै लाग्छ माया प्रितीका कुरा गर्छन् किताब सम्झि तिमीलाई कसैले लेखेझै लाग्छ ।। सुवास आउँछ भिजेको जमीन बाट तिम्रो पैताला छोइ आएझै लाग्छ कबिता भन्छन् मलाइ जूनताराले तिमीलाइ भेटेर आएझै लाग्छ ।। नचिनेझै गर्छन् यादहरु पनि पहिचान आफ्नो गुमेझै लाग्छ रिताे बनाइ मेरो प्रेमी मन तिम्रो समय चोरुझै लाग्छ ।। खोज्छु सहरको भिडमा तिमीलाई बाटो आफ्नै भुलेझै लाग्छ सुन्छु बाटोमा रोएको सारङ्गीलाई मुटु मेरो रेटेझै लाग्छ ।। आँखा मेरा खोज्छन् तिमीलाई अन्धो अब बनुझै लाग्छ सिर्जना गर्छन् सपना हाम्रो निदाउनै अब छोडुँझै लाग्छ ।। खोजेर भुल्न भ