BijayWrites

Photo: commons.wikimedia.org भाइ अब तपाइँहरू टाँढी जाने गाडी समात्नुस अनि त्यहाँ एउटा गैडा भएको चोक आउँछ त्यही ओर्लीएर सफारी लिएर जानुहोला भन्दै हामीसँग काठमान्डौ देखी सँगै मयूर यातायातमा उभीएर आएका अधबैसेले भनेँ । हामीले हुन्छको भावमा टाउको हल्लायौ अनि धन्यबादका केही शब्द साट्यौ ।  त्यो नयाँ बर्षको दुई दिन अघिको कुरो थियो, नयाँ बर्षको चहलपहलका कारणले रूटका गाडी सबै रिजर्भ चलेका थिए । कलङ्कीमा दुई घण्टाको गाडी पर्खाइपछि बल्ल तल्ल भाग्यले पोखरा जाने गाडी समाएर त्यतीबेला हामी मुग्लीनमा ओर्लीएका थियौँ । लगभग रातको आठ बजेको थियो । हामी दुई केटा दिनभरी गाडीमा उभीएर लखतरान परेको थियौ । केही बेर टाँढी जाने गाडी पर्खदा पनि नआएपछि थोरै डर लाग्न थालेको थियो , कतै रात यतै कटाउनु पर्ने त होइन भनेर , त्यस्तैमा एक जना राई लिम्बु जस्ता देखिने दाइ आए, भाइहरू पनि टाँडी तिरै जाने हो ? मैले जाने त भनेको हो दाइ तर गाडीनै रोकेको छैन भनेपछि उनी केही आक्रोसमा आएर भनेँ  फलानाका का छोराहरू डाइभर, साला सधै यस्तै गर्छन् सबैलाई ओरालेर चुट्न पर्ने । मैले थोरै हाँसेर होको भाव देखाएँ, उनको आक्रोस देख्दा ज

प्रिय परीपूर्व मायालु परी जस्ती तिमीलाई भूतपूर्व भन्न मन लागेन । खै कति सम्झना । तिमीलाई पढेर खुसी लाग्ला कि तिमीले मलाई केही समय देखि दिनहुँ खुवाउँदै आएको तितो अनि सारै नमिठो , तिरस्कार र बेबास्ताका ट्याब्लेटले ढिलै भएपनि काम गर्यो । अघिल्ल्लो रात ट्याब्लेटको अन्तिम डोज खाएर सुतेको म त्यस बिहान सधैझैँ ब्युँझिन , त्यो नयाँ ब्युझाँई थियो । मलाई अरू दिनझैँ मनलाई जगाउन समय लागेन , मेरो मन हलुका भएको रहेछ म भन्दा छिटो उठ्न खोज्यो । सधैझैँ ब्युझँने बित्तिकै पर्दा उघारेँ , अच्चम्मको घाम लागेको थियो, अरू दिन मलाई त्यस्तो घाम लागेको थाहा छैन । अब यस्तो घाम लाग्यो त म कसरी भनौँ तर न्यानो अनि मिठो थियो त्यो बिहानको घाम । अच्म्म त के भयो भन्दा मैले कुन्नी कहिलेबाट म सँग लुकामारी खेल्ने गरेको कुकु चरोलाई फेला पारेँ । कुकु गर्दै, मलाई खोज भन्दै, लुकिरहेको थियो आरूको हाँगामा । अस्ति अस्ति पनि लुकेको थियो सायद कसरी पो हो देखिन रहेछु । तिमीलाई बिस्वास नलाग्ला तर त्यो बिहान मैले पर्खाइहने आफ्ना र पर्खीरहने आफ्ना बीचको फरक थाहा पाएँ । बिस्तारै कोठाको ढोका खोलेर मुख धुन गएँ , धेरै समय पछि त्यो बिहान