BijayWrites

के बार हो भन्न चाहन्न , लगभग ७ बजेको छ । उठ्ने बेला त भएको हो तर किन मलाई उठ्न मन लागिरहेको छैन । यसो पर्दाको चेपबाट बाहिर हेर्छु मज्जाले हुस्से लागेको छ , झ्यालको सिसामा बाफ देखिएको छ , औलाले नाम लेख्न मिल्ने गरि । खाटमै सुतेर केही सोच्न थाल्छु तर के ? म कहाँ जाँदै छु र कहाँ बाट आए ? या किन मेरो मोबाइलमा गुड मर्नीङ्ग म्यासेज आउँदैन ? या दिन किन यती चिसो ? यस्तै यस्तै । सायद मेरो मोबाइल मा किन गुड मर्नीङ्ग म्यासेज आउँदैन सोच्दैछु तर कस्को ? पात्रको ।। दुनियामा यत्रो मान्छे छन् सबैको मोबाइलमा बिहान बिहानै म्यासेज त पक्कै आउँदैन होला , के सोच्दा हुन त उनीहरु ?  मलाई थाहै छैन म अगाडि बढ्दैछु या फेरी पछाडिनै फकैदैछु तर कहाँ फर्कै ? बितिसकेको समयमा फर्कन के म टाइम ट्राभलर हो र ? कोही बेला त हो जस्तो लाग्छ , कसै सँग बिताएको समय मलाई फो के मा हेरिरहेको छु झै लाग्छ । किन केही याद हरु यती सजीब झै लाग्छन् , अजीब झै लाग्छन् । मरेको समयले किन म बाँच्दैछु त भित्र भनेर कुत्कुत्याइरहन्छन् । मलाई मात्र हो यस्तो हुने ? हैन होला । मलाई अहिले संसारको सबसे आरामदायी हल ( मेरो खाट ) मा सुतेर फिल्म हेरेको

मौसम कति उदास छ , सडकमा सुकेका पातहरु खसेका छन् , हावाले बगाउँदा अनौठो सुस्केरा आउँछ त्यहाँ बाट , कोही गनगनाए जस्तो । तिमीलाई ति पातको आबाजमा म सुकसुकाएझै लाग्छ कि लाग्दैन ? नलागे पनि गुनासो छैन तर पात खसेर नाङ्गो भएको रुखको हाँगाहरुको नाङ्गोपनले त पक्कै मेरो सम्झना दिलाउँला । सुख्खा हावा चलेको छ गुनगुनाउँदै , कसैले गीत गाए जस्तो । त्यो हावाले तिम्रो कानमा सुइइ आवाज दिएर जाँदा मैले बोलाए जस्तो लाग्छ कि लाग्दैन ? नलागे पनि केही गुनासो छैन तर त्यो हावाले बगाएर ल्याएको चिसोपनले त पक्कै मेरो सम्झना दिलाउला ।  आकाशमा फाट्टफुट्ट बादल छाएका छन् । एउटा बादलको टुक्रा अर्को बादलको टुक्रालाई समाउँन खोज्दैछ , त्यो बादलको टुक्रा बिचको सानो दुरीे देख्दा तिमीलाई मैले पछ्याए जस्तो लाग्छ कि लाग्दैन ? नलागे पनि केही गुनासो छैन तर आकाशको अर्को कुनामा एक्लै बग्दै गरेको बादलको टुक्राले त पक्कै मेरो सम्झना दिलाउँला । मलाई त आइ रहन्छ तिम्रो सम्झना , यसै बाटोमा हिड्दा , घरमै बस्दा , किताब पढ्दा अनि सबै तिर । पार्कमा एउटा जोडी बसिरहेका छन्, घाम मज्जाले लागेको छ , एक अर्कालाई हेर्दै