BijayWrites

Photo by: Noelle Otto/ Pexels गाडीको झ्यालमा उनी जस्तै देखेँ, धेरै बेर हेरिरहेँ। फेरी हैन जस्तो लाग्यो तैपनि हेरिरहेँ । निदाइरहेकी थिइ बोलाइदिउँझै लाग्यो, उठाइदिउँझै लाग्यो, उठाएर भनिदिउँझै लाग्यो तिमी त मेरी उनी जस्तै जो जस्तो, मात्र उनै छिन् । दाँज्न मन लागिहाल्यो फरक के रहेछ भनी । मनले तर, मान्दै मानेन, एकटक लगाएर हेरिरहेँ, मस्त निदाइरहेकी केटी । कता कता यसै लागिरह्यो, ब्युझने पो उनी हुन कि भनी।। - बिजय लुईटेल

Photo: Pixabay बिचरा !! सम्झनाहरूको सम्झना आउँछ केही समय अघि जो टुहुरा बने सायद अहिले मन खोज्दै छटपटाइरहेछन् । तर मन कहाँ छ ? मन मान्छे भएको भए प्रहरीले समाउथे, म पनि हुलिया यस्तो भनि तिनलाइ बताउथेँ, भेटेपछि रमाउथेँ , टुहुराको सम्झना गराउथेँ एउटा परिवार टुट्नबाट बच्थ्यो । मनले सम्झना बिर्सेछ , पापी अभिभावक बनेछ सम्झनाले मन सम्झेर, असल टुहुरो बनेछ अब खोजोस पो कता , त्यसलाई नहराएर भागेको जो छ । छोडिएकै ठाँउमै जडवत छन् सम्झना मानौ कुनै मुर्ती सजिएको छ पार्कमा खोजिरहेछन् एकटक लगाई हराएकालाई आँफै हराएँझै गर्दै । भागेको मनलाई पनि आराम कहाँ छ र , ऊ पनि नजर बचाउँदै, लुकिछिपी हिँडीरहेछ  फर्किएको छैन, सम्झना छाडेको गल्लीहरू सचेत भएको छ , हरपल सर्तक छ डरले उसको आत्मा काँपीरहेछ । नयाँ शहरमै पनि बाउ खोज्दै , नाम पुकार्दै कोही आइदेला भन्दै, मर्दै बाँचिरहेछ ।।                                           - बिजय लुईटेल